De norm ISO 4892-1 is het eerste deel van ISO 4892; een richtlijn die beschrijft hoe monsters aan laboratoriumlichtbronnen dienen te worden blootgesteld.
De testen zoals beschreven in ISO 4892 laten in korte tijd zien hoe goed de weerstand van plastics tegen (zon) licht en regen is. Daarom worden de testen ook wel snelverwering genoemd.
Dit zorgt voor maximaal vertrouwen bij jouw klanten.
Hierdoor weet je precies wanneer je jouw rapport kunt verwachten.
Dit minimaliseert de tijd die jij besteedt aan eigen controles.
ISO 4892-1 beschrijft de algemene werkwijze en scope van de norm. De norm is van toepassing op plastics. ISO 4892-1 specificeert onder andere de volgende eisen:
Voor ISO 4892-2 gelden de volgende maxima:
Voor ISO 4892-3 gelden de volgende maxima:
| Set point parameter | maximale toegestane deviatie van het setpoint |
|---|---|
| Bij een enkele golflengte: | 0.02W/(m2-nm) |
| Bij breedband (300-400 nm) | 5W/m2 |
Als beheersing van relatieve vochtigheid is vereist, dan dient deze binnen 10% van de ingestelde waarde te blijven.
Het aantal samples kan worden bepaald door opdrachtgever. Als hierover niets is afgesproken adviseert de norm tenminste drie samples per te testen materiaal te hanteren. De grenzen waarbinnen parameters als temperatuur en vochtigheid moeten vallen.
Andere delen van de norm ISO 4892 zijn:
© 2017-2023 M2LAB. Download onze Algemene Voorwaarden. Website.